موانع بکارگیری رفتارهای ارتقاء دهنده سلامت عمومی در پرستاران

چکیده زمینه و هدف: ارتقاء سلامت، فرآیند پویای توانمندسازی افراد برای افزایش کنترل بر سلامتی خود و یکی از مفاهیم کلیدی برای پرستاران می­باشد. سازمان بهداشت جهانی، پرستاران را به عنوان راهنمای ارتقاء سلامت مردم معرفی کرده است. حال آنکه نتایج بررسی­ها نشان می­دهد که پرستاران خود در بکارگیری رفتارهای ارتقاء دهنده سلامتی از عملکرد مطلوبی برخوردار نمی­باشند. از این رو مطالعه حاضر با هدف تعیین موانع بکارگیری رفتارهای ارتقاء دهنده سلامت عمومی در پرستاران انجام شده است. روش کار: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی است که در آن110 نفر از پرستاران شاغل در بیمارستان­های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی زنجان به روش نمونه­گیری آسان انتخاب شدند، سپس پرسشنامه دو قسمتی شامل اطلاعات دموگرافیکی و پرسشنامه محقق ساخته موانع بکارگیری رفتارهای ارتقاء دهنده سلامتی در سه بخش موانع فردی، محیطی و مدیریتی تکمیل گردید و با استفاده از نرم افزار SPSS v16  و روش­های آمار توصیفی- تحلیلی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: مهمترین موانع بکارگیری رفتارهای ارتقاء سلامتی از دیدگاه پرستاران به ترتیب؛ موانع مدیریتی با 89 درصد (98 نفر)، محیطی با 83 درصد (91 نفر) و فردی با 71 درصد (78 نفر) ذکر شدند. در بخش موانع مدیریتی، کمبود تعداد پرستاران نسبت به بیماران و عدم توجه مدیران به رضایتمندی و نیازهای سلامتی پرستاران هر دو  با 98 درصد جزء مهمترین موانع بیان شدند. در بخش موانع محیطی 100 درصد پرستاران به بالا بودن استرس شغلی پرستاران و مواجهه با عوامل بیماریزا اشاره داشتند. در بخش موانع فردی نیز  عامل شیفت در گردش با 89 درصد و نداشتن وقت کافی و مشغله کاری زیاد با 87 درصد مهمترین موارد را به خود اختصاص دادند. ارتباط بین متغیرهای دموگرافیکی و موانع در اغلب حیطه ها از نظر آماری معنی دار نبود (05/0P >). نتیجه گیری: با توجه به یافته­های حاصل از مطالعه مبنی بر اهمیت موانع مدیریتی از دید پرستاران، لازم است که مداخلات اساسی درجهت رفع موانع خصوصاً موانع مدیریتی و حفظ و ارتقای سلامت پرستاران انجام گیرد. واژه های کلیدی: پرستار، رفتارهای ارتقاء سلامت، موانع ارتقاء سلامت